உண்ணியாய் மனிதன்

நாயினைப் பற்றிப் பிடித்தது உண்ணி
நன்றி செலுத்திடும் உயிரியென் றெண்ணி
தாயினைப் போன்று செலுத்துவேன் பாசம்
தாயகம் இதுவெனக் கொண்டது நேசம்

விரட்டி விரட்டிநாய் துரத்திய போதும்
விட்டிட வில்லை நட்புள்ள உண்ணி
முரட்டுத் தனமாக மோதிய போதும்
முத்தம் செலுத்தியே வந்தது உண்ணி

மோதல் தொடர்ந்து நடந்தது எனினும்
முறிவின்றி யிருந்தது உண்ணியின் அன்பு
காதல் வளர்ந்து கனிந்துமே இனித்தது
கடியினால் நாயோ உண்ணியைச் சினந்தது

சாலை ஓரத்தில் கிடந்தது நாயும்
சரிந்திட்ட மெய்யில் உயிரற்று இருந்தது
வேலை யற்ற உடலிது என்பதால்
வேறிடம் தேடிடக் கழன்றன உண்ணிகள்

ஈக்களோ நாய்க்காய் ஒப்பாரி யிட்டன
இரைந்தன புரண்டன புலம்பி யழுதன
பூக்களாய் அவைகள் மொய்த்துமே நின்றன
புழுக்களும் வந்து துக்கம் செலுத்தின

ஞாலத்தில் வாழ்ந்திடும் மனிதனும் இதற்கு
நல்லதோர் உதாரணம் ஆகுறான் பாரீர்
காலத்தின் கோலத்தால் நிகழ்ந்திடும் கருமத்தில்
சுயனல உண்ணியாய் மனிதனைக் காணலாம்

இருக்கும் போதே போற்றுவோர் ஒருவகை
இறந்த பின்னரே போற்றுவோர் ஒருவகை
தரணியில்ப் பிறக்கமுன் இகழ்பவர் ஒருவகை
தரணியைத் துறக்கமுன் இகழ்பவர் ஒருவகை

எதுஎது எப்படி நடந்திட்ட போதும்
அவர்களைத் திருத்திட நினைப்பது கடினம்
அதுஅவர் தாமே திருந்திட்டா லன்றி
அவரென்றும் மனிதராய் வாழ்ந்திடும் உண்ணி.